Renegat - Magdalena Kozak

Seria/cykl wydawniczy: Nocarz tom II

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Data wydania: styczeń 2007

,,Powolnego losy prowadzą, opornego ciągną siłą”

Trylogia Nocarz przyniosła Magdalenie Kozak niemałą popularność i uznanie zarówno czytelników, jak i krytyków. Poparciem sławy i jakości autorki mogą być nominacje wszystkich trzech części z cyklu o wampirach do nagrody im. Janusza A. Zajdla. Po serię sięgają także dorośli, dlatego że (jeśli wierzyć opiniom czytelników) autorka stworzyła mocną literaturę. Pierwszy tom wprawiał czytelnika w dobry nastrój i zaskakiwał, jednak czy kolejna część również da radę?

Renegat to druga część trylogii Nocarz, kontynuacja wydarzeń z poprzedniego tomu. Dalej śledzimy losy Vespera (głównego bohatera), jednakże w kolejnej części staje się kimś innym – Renegatem (czyt. złym wampirem). Losem bohatera kieruje Pani Rodu mianując go generałem, by wyszkolił dobry, wytrzymały i sprawny oddział. Jednak mimo zaufania, którym go obdarzyła od samego początku myśli o zdradzie nowych kolegów..

Fabuła wciąga już od pierwszych stron, akcja powieści toczy się wartko, dzięki czemu pozycje czyta się naprawdę błyskawicznie. Pisarka tworzy typowo męską literaturę, dlatego nie należy oczekiwać w jej książkach wątków romantycznych. Zdarzają się co prawda momenty, w których kilka postaci zbliża się do siebie, ale jest to krótkotrwałe i mało znaczące.

Magdalenie Kozak nie można zarzucić zbyt wiele, niemniej jednak największą wadą powieści są dialogi, które potrafią doprowadzić czytelnika do szału. Są sztuczne, infantylne, dziecinne i to właśnie przez nie tom drugi można odebrać znacznie gorzej niż pierwszy. Drugim mankamentem jest kreacja Vespera, który powinien być najbardziej wyrazisty, a jest płytkim, wypranym z emocji i okropnie nudnym bohaterem.

Renegat to pozycja obowiązkowa dla fanów ,,Nocarza’’ - chociaż niektórzy mogą się na niej zawieźć. Powieść czyta się lekko, a po dość przewidywalnym zakończeniu i tak ma się ochotę sięgnąć po ostatni tom trylogii. Pozostaje nam tylko mieć nadzieję, że autorka podniesie sobie poprzeczkę i zakończenie historii będzie równie ciekawe jak to w części pierwszej.

Moja ocena 4/6, 6/10

Recenzja tomu pierwszego TU

Chcę napisać jeszcze tylko tyle, że tom I powalił mnie na kolana i nie mogłam wyjść z podziwu nad tym co stworzyła autorka. A tu w drugiej części wyskakuje z dziwnym czymś co w ogóle mi się nie podobało, zresztą nie tylko mi, bo już dostałam wiadomość od mojej koleżanki że ją też denerwuje zachowanie Vespera i inne rzeczy też. A miało być tak pięknie..!