Czas na miłość (2013)

About Time (2013)

Kończąc 21 lat Tim Lake odkrywa, że może podróżować w czasie. Postanawia więc uczynić świat lepszym, znajdując sobie dziewczynę.

Tak w wielkim skrócie można opisać o czym jest ten film. Ale kiedy się go obejrzy, chciałoby się dodać do tego opisu/streszczenia jeszcze kilka zdań. Jednak nie chcąc zdradzać za wiele, lepiej tego nie robić.

Ostatnio zadałam sobie pytanie, czemu postanowiłam dać szansę temu obrazowi i wydaje mi się, że zrobiłam to pod wpływem plakatu i radosnej Rachel McAdams. Film skojarzył mi się również z innym - I że cię nie opuszczę, na którym się zawiodłam. I nie wiedzieć czemu chciałam sprawdzić tę aktorkę i miałam jakieś dobre przeczucie, że może mi się tutaj spodobać.

I tak też się w istocie stało.

Bo reżyser Richard Curtis (odpowiedzialny za filmy takie jak To właśnie miłość czy Dziennik Bridget Jones) przybliża nam na ekranach opowieść niby prostą, zwyczajną i nie wyróżniającą się, a jednak głęboko zapadająca w pamięć, ciepłą, magiczną i bardzo pasjonującą. Jesteśmy świadkami zmian w życiu głównych bohaterów, a obserwowanie ich życia wcale nie nuży. Bo można się pośmiać, posmucić i wpaść w lekką melancholię. Melancholię, dzięki której zauważymy jak wiele rzeczy nam codziennie gdzieś umyka.

Najbardziej urzekła mnie gra aktorska Rachel, która wcieliła się w pełną błyskotliwości, wdzięku i naturalności Mary. Kobietę, której praca powiązana jest z książkami, która chodzi w okularach, brak jej pewności siebie i bardzo często się uśmiecha. Nie mogę nie wspomnieć również o Timie, wokół którego kręci się cała ta historia. Aktor go grający - Domhnall Gleeson - sprawdził się idealnie. Pokazał w pewnym sensie nieudacznika, któremu mało co wychodzi w życiu, a gdy odkrywa możliwości jakie daje mu podróżowanie w czasie, zaczyna żyć pełnią życia. Nie staje się bogaty, nie zmienia świata, ale zaczyna dostrzegać piękne momenty, do których warto wracać.

Czas na miłość to obraz, po którym nie powinno się spodziewać szybkiej akcji. Tutaj ona się nie liczy. To, co mnie w nim zauroczyło to właśnie brak pośpiechu, a uwypuklenie emocji, które odgrywają dość ważną rolę. Oczarować mogą brytyjskie widoki, sposób życia tych ludzi, ale przede wszystkim pokazanie siły miłości i to nie tej pomiędzy dwójką ludzi, którzy spotkali się w pewnym momencie życia. Miłości tej najprawdziwszej, do matki, ojca, siostry, wujka...

Mnie obraz Richarda Curtisa zachwycił tą swobodą, lekkością i brakiem sztuczności, której ostatnimi czasy dość sporo w tego typu produkcjach. Szczerość, która została ukazana w tym obrazie i zwyczajność, to coś czego ostatnio szukałam w filmach i dostałam na dość wysokim poziomie. Jeśli nie macie pomysłu, co obejrzeć w wolnej chwili, mogę Wam z całego serca polecić właśnie Czas na miłość. Myślę, że warto.

Ocena 8/10