Papierowe miasta - John Green

Tytuł oryginału: Paper Towns

Wydawnictwo: Bukowy Las

Data wydania:  5 czerwca 2013!

 „Nieważne, jak bardzo życie daje człowiekowi w kość, zawsze jest lepsze niż to drugie”

Ostatnio coraz częściej zaczynam zastanawiać się, co skłania mnie do przeczytania danej książki - okładka, tytuł, a może opis. Lubię też praktykować zasadę, że sięgam po pozycję spod pióra znanego mi już pisarza. I tak też było tym razem. John Green podbił moje serce niesamowicie prawdziwą i piękną powieścią, którą możecie kojarzyć jako Gwiazd naszych wina. Wiedziałam, że będę wypatrywać kolejnych jego dzieł, aby powrócić do odnajdywania nowych znaczeń w słowach powszechnie nam znanych i aby zachwycać się, tą codziennością przedstawioną w zupełnie niekonwencjonalny sposób. 

Quentin Jacobsen to na pozór zwyczajny nastolatek, który nosi w sobie uczucie do całkowicie nieosiągalnej dla niego dziewczyny, Margo Roth Spiegelman. Dzisiaj może mijać ją na korytarzach i nieustannie się jej przyglądać, a ona i tak nie da po sobie poznać, że to zauważa. Jednak dawniej przeżyli wspólną przygodę, której z pewnością żadne z nich nie zapomniało... Pewnego wieczoru do pokoju chłopaka wpada właśnie ona, w dziwacznym stroju  i z planem, w który będzie chciała włączyć Q. Okazuje się, że to co zamierzają zrobić jest całkowicie sprzeczne z naturą Jacobsena - ma się nawet wrażenie, że Margo jest o tym przekonana i robi to wszystko w jakimś konkretnym celu. Po nocy pełnej przygód bohater zaczyna mieć nadzieję na lepsze jutro, na spełnienie kilkuletniego marzenia, na wspólne szczęście...

Następnego dnia Margo nie pojawia się w szkole i w kolejne również nie. Quentin postanawia odnaleźć dziewczynę i zaczyna od wskazówek, które ona specjalnie dla niego zostawiła. Droga do niej nie będzie łatwa, a uświadomienie sobie, że tak naprawdę nikt o niej nic nie wiedział będzie przygnębiające. Nastolatek musi poznać sposób jej działania, myślenia... Pod koniec pokona tysiące kilometrów i przekona się na własnej skórze, że ludzie nie są tymi, za których ich uważamy.

Sięgając po Papierowe miasta w głębi duszy skakałam z radości i byłam bardzo ciekawa nowego pomysłu autora i tego, czy będzie umiał ponownie wywołać całą falę emocji. Oczywiście zdawałam sobie sprawę, że raczej lepiej książki niż Gwiazd naszych wina napisać się nie da. Ale już sam fakt zagłębienia się w to, co napisał mistrz tworzenia historii prawdziwie szczerych, trudnych, a jednocześnie radosnych wywoływało uśmiech na twarzy. Muszę przyznać, że opowieść o nastolatku zachęca do kontynuowania czytania już na samym początku, co uważam za dobry atut tytułu, bo w końcu nie trzeba nudzić się przez połowę, żeby w końcu zrobiło się ciekawie.

Nie wiem czy tylko ja mam takie wrażenie, ale to co wychodzi od Greena jest jakby święte. Czytam powieść, a zwracam uwagę na każde zdanie i wiem, że jest ważne. Można wyszukiwać wielu prawd o życiu, wskazówek czy dowcipnych wypowiedzi - a później do nich wracać i w myślach mówić sobie jaki z tego Johna niezły, nowoczesny i zabawny filozof. Nie boi się przedstawić uczuć głównego bohatera, co samo w sobie jest niezwykle intrygujące, jego sekretów i chwilami dziwnych przemyśleń. Przedstawia nam po raz kolejny istotne sprawy, z którymi możemy mieć do czynienia w prawdziwym świecie. I właśnie za to go uwielbiam - realizm pokazany tak, jakby był pouczającą i sprawiającą radość oraz smutek bajką. Bajką, którą chcielibyśmy czytać w nieskończoność i móc przy niej zasypiać, wiedząc że w tym dniu dowiedzieliśmy się czegoś ważnego i go nie zmarnowaliśmy.

Nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o minusach, które są i na które byłam przygotowana (niemniej jednak wolałabym, żeby ich nie było!). Po pierwsze zabrakło mi takich potężnych jak na Greena przystało emocji - bo czytam i mam ochotę płakać i jest mi umiarkowanie smutno, ale wiem, że powinnam przeżywać to bardziej. No i przekręcam ostatnią kartkę i dalej nic... Po drugie historia chwilami nudziła, powtarzanie tych samym czynności i nieustanne: Gdzie może być Margo? - irytowało, było monotonne. Książka mogłaby nie mieć jakiś dwudziestu stron i dobrze by na tym wyszła.

Papierowe miasta to obowiązkowa lektura dla tych, którzy pokochali opowieść o Hazel i Augustusie. Trzeba być przygotowanym na to, że nie będzie drugi raz tego samego i ogromnego - wow - ale będzie radość z samego zaczytywania się tym, co wytworzyło się w głowie autora i zostało przelane na papier. Opowieść na pierwszy rzut oka wydawać się może banalna, ale jest (uwierzcie!) głęboka i ma ukryte w sobie ogromne przesłanie. Po przeczytaniu książek Greena zaczynam wierzyć, że literatura dla młodzieży może nie tylko bawić, ale również uczyć i pokazywać świat takim jakim jest naprawdę, pozostając nadal w wyimaginowanej krainie pięknych słów. Jak najbardziej polecam, warto poznać!

Moja ocena 4+/6, 7/10

Za książkę dziękuję wydawnictwu Bukowy Las.

Tutaj macie fragment Papierowych miast, a tutaj zapowiedź książki (polecam zajrzeć), od dzisiaj książkę możecie już kupić w księgarniach :>