Studnia wieczności - Libba Bray

Tytuł oryginału: The Sweet Far Thing
Seria/cykl wydawniczy: Magiczny krąg III
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: 2010

„Nigdy nie zrozumiem twojej gotowości, żeby się położyć i umrzeć. Nie mam dla ciebie współczucia, skoro nawet nie chcesz spróbować o siebie walczyć.”

Zazwyczaj jest tak, że wszystko się kiedyś kończy, nawet nasze ukochane przyjaciółki życia jakimi są książki. Kilka dni temu zakończyłam swoją przygodę z trylogią o nazwie Magiczny krąg, którą szczerze polubiłam i z pewnością kiedyś do niej wrócę. Pamiętam jak rozpoczęłam czytać pierwszy tom - bałam się, że jako jedynej nie spodoba mi się, a z drugiej strony cała byłam podekscytowana faktem, iż poznam coś nowego, zupełnie innych bohaterów i świat, o którym mogłabym rozmyślać w nieskończoność.

Nie chcę zdradzić Wam żadnych szczegółów z tej części, dlatego też opisu nie będzie, bo byłoby trudno napisać coś bez spojlerów, a jest na pewno dużo osób, które nie czytały nawet pierwszej części. Ciekawych jednak tym o czym jest ten tom, zapraszam tutaj. 

Zapoznałam się z wieloma opiniami na temat tej serii - jedni uważają, że dwójka jest najlepsza, a inni że to przy trójce uwydatniają się wszystkie emocje i to ona jest najciekawsza i najbogatsza. Są też tacy, którym początek historii, czyli Mroczny sekret podoba się najbardziej i ja właśnie do takich należę. Bo choć tam było tak naprawdę najmniej Kartika, to Gemma wydawała mi się postacią dużo ciekawszą i bardziej egzotyczną niż tą, którą jest na sam koniec opowieści. Całość była bardziej mroczna i tajemnicza, bo nic nie wiedzieliśmy i snuliśmy tylko jakieś niewyraźne domysły, które najczęściej nie sprawdzały się w nawet najmniejszym stopniu. Później miałam wrażenie, że to wszystko spowszechniało, a podróże do Międzyświata nie sprawiają tyle radości co wcześniej, tylko bardziej irytują.

Może to być spowodowane chęcią władzy i większej sławy wśród nie tylko dorosłych, ale samych przyjaciółek głównej bohaterki. Samo to uważam za dziwaczne, bo autorka kreowała je na wielkie pomocniczki, które zrobiłyby wszystko dla panny Doyle, a tutaj nagle wyskakuje z takim czymś. Przyjaźń pociąga za sobą pewne zasady i obowiązki, a ta tutaj okazała się dla mnie lekko sztuczna. No i ta końcówka, przed którą wszyscy mnie ostrzegali, że będę płakać - nie płakałam, ale zrobiło mi się smutno i nie spodziewałam się takiego obrotu wydarzeń. Od samego początku miałam jakąś tam nadzieję, że w końcu wydarzy się coś więcej i wydarzyło, ale nie tak jak bym tego chciała.

Za to pozytywnie zaskoczyła mnie Kirke i panna McCleethy, ponieważ w życiu nie przypuszczałabym że potrafią powiedzieć takie słowa, albo zrobić coś takiego! Zostawiając bohaterów, chciałabym skupić się na innych pozytywnych aspektach tej książki. Warto wspomnieć o klimacie powieści, który jest niepowtarzalny i towarzyszy nam od samego początku do samego końca. Czasami czujemy go bardziej, czasami mniej ale zawsze gdzieś tam jest. Ponadto poznajemy XIX - wieczną Anglię i porównujemy ją do tej współczesnej, a będąc w miejscach opisanych w książce, mamy wrażenie, że przed chwilą przebiegła przed nami niesforna Gemma, a w oddali przejechał powóz z końmi.

Studnia wieczności to powieść, która żyje własnym życiem i prowadzi nas przed drogi zwodnicze jak i te radosne oraz pełne spełnionych marzeń. Jestem pewna, że wejdziecie na każdą z nich i wiele innych, ponieważ cała trylogia potrafi każdego, nawet tego najwytrwalszego czytelnika mocno zmylić. Gorąco zachęcam do wejścia w świat szeleszczących spódnic i wielu tajemnic!

Moja ocena 5/6, 8/10

Za książkę dziękuję Grupie Wydawniczej Publicat.

Trylogia Magiczny krąg:

Mroczny sekret | Zbuntowane anioły | Studnia wieczności