sobota, 15 grudnia 2012

Zatruty tron - Celine Kiernan


Tytuł oryginału: The Poison Throne
Seria/cykl wydawniczy: Trylogia Moorehawke tom I
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: luty 2011
Książka dostępna tutaj: .klik.
 „- Dlaczego tak trudno nam słuchać, gdy ludzie mówią o nas dobre rzeczy? - wyszeptał.”

Średniowiecze to okres, który jeszcze dwa lata temu temu w ogóle mnie nie interesował i mógł dla mnie nie istnieć. To się zmieniło dzięki książkom, w których fabuła rozgrywała się właśnie w tej epoce. Najbardziej spodobało mi się połączenie fantastyki z tym, co wiemy dzisiaj o tamtym czasie, ponieważ dzięki temu powieść staje się bogatsza w treść i dużo ciekawsza. W ostatnich tygodniach chciałam bardzo sięgnąć po tego typu książkę i w końcu zagospodarowałam sobie czas i wybór padł na Zatruty tron autorstwa Celine Kiernan. O tym jakie wrażenie na mnie wywarła napiszę w dalszej części recenzji, a teraz przedstawię krótki opis tego, jakiej historii możemy się spodziewać.

Wynter to piętnastolatka, córka Obrońcy Tronu - Lorda Moorehawke, która powraca z ojcem z Krain Północy w rodzinne strony, jakimi jest Hiszpania. Dziewczyna całkiem inaczej wyobrażała sobie powrót - zamiast cieszyć się ze wszystkiego jak dawniej, nieustannie coś ją zaskakuje, przeraża i w końcu uświadamia sobie, że w niegdyś spokojnym i tolerancyjnym państwie nastały ciężkie, ponure czasy. Nie ma przyjaznych relacji z kotami, czy z duchami, a jak się później okazuje - nawet z przyjaciółmi. Na królewskim dworze tortury, intrygi, walka o władzę czy duchy domagające się krwi są na porządku dziennym. Bohaterka musi podjąć wiele ważnych decyzji. Musi wybrać czy podda się woli króla, czy będzie walczyć o przywrócenie ładu w królestwie. Czy jej się uda?

Celine Kiernan mieszka w Dublinie w hrabstwie Cavan wraz z mężem i dwójką nastoletnich dzieci. Jest pisarką, ilustratorką, animatorką filmów rysunkowych i od wielu lat związana jest zawodowo z branżą filmową. Jej literackim debiutem jest Trylogia Moorehawke (Zatruty tron, Królestwo cieni, Zbuntowany książę).

Sięgając po tę powieść miałam dość spore wymagania wobec niej, ze względu na czytane przeze mnie wcześniej recenzje, w których większość osób chwaliło praktycznie wszystko w tej pozycji, a minusów było naprawdę niewiele. Mimo tego nie zawiodłam się, ponieważ autorka udowodniła mi, że pisać potrafi i to jeszcze jak! Dosłownie już od pierwszych stron zakochałam się w jej stylu pisania, ponieważ potrafiła ubrać wszystko w tak niezwykłe słowa, które miały magię przeniesienia mnie do świata Wynter. Byłam tam i wszystko widziałam i bardzo mocno przeżywałam. Do tego dochodzi jeszcze język, w którym jest pełno archaizmów, dzięki którym łatwiej jest nam wyobrazić sobie realia średniowiecza i spróbować zrozumieć sposób myślenia tamtych ludzi.

Kolejną ważną kwestią są barwni, wyraziści bohaterowie z krwi i kości, których nie sposób nie polubić! Zacznijmy od Wynter, którą wiele osób nieprawidłowo i bez podstaw ocenia tuż po przeczytaniu opisu z tyłu okładki. Nie, nie jest infantylną, pustą, której nikt nie kocha dziewczynką (jak to sobie pewnie teraz myślicie). Ma w nosie to, że ktoś może uważać ją za dziwną, która nosi spodnie zamiast sukienek. Bohaterka jest silna, odważna i próbuje dowiedzieć się, co tak naprawdę dzieje się na królewskim dworze. Nie jest oczywiście taka przez całą powieść, bo mając piętnaście lat, niemożliwością jest, aby być nieustannie silną, kiedy obok nas dzieją się tak przerażające rzeczy. 

Inną postacią na którą warto zwrócić jest ojciec dziewczyny, Lorcan. Zostaje ukazany jako silny, odważny, surowy mężczyzna, a pod tą maską kryje się zupełnie inny człowiek. W wyniku choroby jest zmuszony porzucić swoje 'przebranie', a wtedy dostrzegamy w nim wiele pozytywnych i rodzinnych uczuć, jakimi obdarza bliskie mu osoby. Kolejnym ciekawym bohaterem jest Christopher, o którym mogłabym pisać eseje, ale streszczę się w kilu zdaniach. Na samym początku zdenerwował mnie swoim zachowaniem i myślałam, że go nie polubię. Tylko, że pod koniec książki już go kochałam (:D). Poznajemy go jako złodzieja kobiecych serc, a jest tak naprawdę przyjaznym, ciepłym, silnym i zabawnym mężczyzną. Warto tutaj też wymienić Raziego, którego król siłą wyznaczył na następcę tronu. Chłopak w wyniku tego robi wszystko aby pokrzyżować plany władcy i na domiar złego, odsuwa się od bliskich.. Jednak robi to z pewnych powodów, ponieważ tylko tak może ich chronić. 

Jedynym mankamentem Zatrutego tronu jest dość nieudolne zakończenie, ponieważ spodziewałam się tam punktu kulminacyjnego, a go nie było. Było to dość dziwnie, bo pierwsza część skończyła się tak zwyczajnie i niepozornie - spokojnie. Mam jednak nadzieję, że ten zabieg był zamierzony i w drugiej części autorka zaskoczy mnie czymś już na samym początku. Wyznam szczerze, że nie mogę się już doczekać momentu, w którym wezmę do ręki Królestwo cieni i zacznę czytać część dalszą przygód Wynter!

Zatruty tron to powieść oryginalna, w której średniowiecze odżywa w zupełnie inny, niecodzienny, nowy sposób. To również jedna z tych książek, po której jeszcze długo rozmyślamy o bohaterach i żyjemy przeżytymi przygodami wraz z nimi. Dzieło to wywarło na mnie wiele skrajnych emocji - śmiałam się i uroniłam kilka łez nad pewnymi fragmentami. Dokonanie czegoś takiego, sprawienie, aby czytelnik tak zżył się z historią jest sukcesem samym w sobie. Uważam, że naprawdę warto przeczytać tę pozycję, chociażby po to, aby zobaczyć dlaczego tak się chwali twórczość tej autorki. Sami musicie zdawać sobie sprawę, że pisze się o tym w recenzjach nie bez powodu. Polecam gorąco z całego serca!
Moja ocena 5+/6, 9/10
Za możliwość przeczytania dziękuję serdecznie Grupie Wydawniczej Publicat!

Blog autorki macie TU 

Trylogia Moorehawke:
Zatruty tron | Królestwo cieni | Zbuntowany książę

22 komentarze:

  1. Ach widzę, że mamy identyczne odczucia co do tej książki, a zakończenie - owszem - było zamierzone właśnie na takie spokojne - "cisza przed burzą" :) Polecam Królestwo Cieni, najlepsza moim zdaniem część tej serii!

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytałam wiele recenzji ale, jakoś nie mogę się przekonać do tej książki.

    OdpowiedzUsuń
  3. Zgadzam się w 100%! Książka wciągnęła mnie niesamowicie, choć od początku miałam przeczucie, że zacznę zaliczać ją do ulubionych... i oto tak się stało! :D No i Christopher... och, dla niego brakuje mi słów <3 Spłakałam się strasznie na wszystkich pożegnaniach i nawet na tym nieudolnym zakończeniu. Nawet sceny z Lorcanem były strasznie smutne ;< Nie mogę doczekać się kolejnych części, muszę szybko je zdobyć!

    OdpowiedzUsuń
  4. Narobiłaś mi ochoty na tę książkę!

    OdpowiedzUsuń
  5. Książka jak i napisanie jej recenzji już za mną. Naprawdę kawał dobrej roboty! Książka wyśmienita i nie mogę się doczekać co będzie dalej ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Mam tę serię w planach już od dawna, ale nie udało mi się jeszcze nigdzie jej dorwać. I tak sobie z każdą pozytywną recenzją nabieram coraz większej i większej ochoty na nią. Oby tylko udało mi się nadrobić to jak najszybciej. :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Po takiej recenzji pozostaje mi się cieszyć, że ostatnio wypożyczyłam tę książkę w bibliotece i niedługo po nią sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  8. Chyba poproszę o tę serię.... Bardzo bym chciała ja przeczytać;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Chociaż ostatnio raczej nowych serii nie zaczynam, to tą bym jednak z chęcią przeczytała ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Do mnie tak książka już leci i teraz jeszcze bardziej nie mogę się doczekać, aż zacznę ją czytać. Pewnie mi się spodoba tak samo jak tobie. Mam taką nadzieje. ;D

    OdpowiedzUsuń
  11. Jakoś niespecjalnie przekonuje mnie fabuła tej powieści. Mam wrażenie, że nic się w tej książce nie dzieje, ale oczywiście moje odczucie może być mylne.

    Co do zakończenia, to bardzo często jest tak, że poszczególne części cyklu kończą się nijako by w ostatnim tomie nagle wybuchnąć, choć ja jestem fanką efektownych zakończeń wieńczących poszczególne książki a nie cały cykl.
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  12. W przyszłości chętnie sięgnę po tę trylogie, bo wszędzie czytam, że bardzo warto;)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  13. Muszę przyznać że mnie zaciekawiłaś. Również lubię połączenie średniowiecza z fantastyką, a książka wydaje się być warta spędzonego z nią czasu nawet mimo nieudolnego zakończenia :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Ale mnie zaciekawiłaś! Muszą ją gdzieś dorwać ;d

    OdpowiedzUsuń
  15. Sam opis książki mnie specjalnie nie zaciekawił, ale Twoja recenzja, tak jak i inne pozytywne na temat tej książki już trochę bardziej. Niewykluczone, że po nią sięgnę :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Mam tę książkę na półce i zamierzam sięgnąć po nią w czasie Świąt. :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Mam ochotę na tę książkę już od dłuższego czasu, ale niestety jakoś się z nią ciągle mijam... Może znajdzie się pod choinką? ;)

    OdpowiedzUsuń
  18. no nie! tak nie może być! Jak to możliwe, że jeszcze nie mam tej książki?!

    OdpowiedzUsuń
  19. Kolejna pozytywna recenzja! Jej, muszę się za nią zabrać najszybciej jak to możliwe!

    OdpowiedzUsuń
  20. Na początku byłam do niej sceptycznie nastawiona. No, ale.. skoro tak chwalisz, to postaram się ją zdobyć i przekonać się czy warto :)

    OdpowiedzUsuń
  21. Och książka jest niezwykła:) oczarowała mnie i czuję, że cała seria będzie moją ulubioną;)

    OdpowiedzUsuń

Jeśli chcesz pozostawić po sobie jakiś ślad - proszę przeczytaj post wyżej, żebyś wiedział/a przynajmniej, co komentujesz. =)