Opowieści wigilijne o wieczerzy, kolędach, Herodzie.. - Ewa Gil-Kołakowska & Henryk Szareyko

,,Dla mnie grudzień to cudowny czas. Uwielbiam zimę, śnieg, święta...''

Zdaję sobie sprawę, że jest już po świętach, ale przecież nadal jest ten ,,magiczny'' czas, choinka nadal stoi w salonie, lampki nadal się świecą. Więc czemu by zrezygnować z czytania takiej książki, która jest na swój sposób niezwykła?

Grudzień od samego początku jest zabieganym miesiącem, wszędzie można zauważyć, że święta już się zbliżają, ba - w listopadzie można już zobaczyć, a w niektórych krajach już w październiku.. Dla większości z nas to wszystko jest sztuczne, ludzie chcą zarobić właśnie w tym okresie i kuszą nas wieloma wspaniałymi ofertami.. W galeriach, wchodząc, słyszymy świąteczne, angielskie piosenki, przeróżne dekoracje i sobie myślimy ,,to przecież już!''.

,,Zawsze, gdy myślę o świętach, przypomina mi się moje dzieciństwo..''

Żyjemy w czasach, kiedy wszystkiego mamy pod dostatkiem, prezenty robione ręcznie nie sprawiają nam radości, a wszyscy mają problem co kupić danej osobie - przecież ona ma wszystko. Ale jak było kiedyś? Książka ,,Opowieści wigilijne..'', przedstawia nam znanych Polaków, którzy opowiadają nam o swoich świętach w dzieciństwie, tradycji, potrawach. Sama lubię słuchać opowieści babci, jak ona spędzała święta, będąc małą dziewczynką i zawsze jej tego zazdrościłam, bo kiedyś było inaczej, bardziej odczuwało się tę ,,magię''. Właśnie dlatego z wielką ciekawością, sięgnęłam po tę pozycję. Dowiedziałam się wielu rzeczy, poczułam klimat prawdziwych świąt, pierwszy raz przeczytałam o kutii i wielu różnych tradycjach, które u mnie w domu nie są znane. 

Historie opowiedziane przez Polaków są prawdziwe, dlatego bardziej to wszystko do nas dociera. Można śmiało powiedzieć, że towarzyszymy artystom w tym niesamowitym okresie. Opowiadania ich są niekiedy zabawne, są też smutne, ale przede wszystkim dla nich są ważne, bo to wspomnienia, z którymi dzielą się z całą Polską. Książka wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Po pierwsze do opowieści dodane są czarno-białe zdjęcia z czasów dzieciństwa, jak i aktualne, dzięki czemu wiemy jak wygląda dana osoba. W pozycji, pod koniec każdego opisu, są życzenia i małe obrazki, które nawiązują jakoś, do osoby opowiadającej. Po drugie, święta zostały opisane tak, że nie sposób się nudzić, są przeróżni artyści, a każdy z nich zajmuje się czymś innym. Wszystkie wspomnienia były ciekawe, lecz najbardziej przypadło mi do gustu opowiadanie Kazika Staszewskiego, Elżbiety Wojnowskiej i Małgorzaty Potockiej. 

,,Zima, niecierpliwe czekanie na śnieg, kwiaty, które mróz malował na szybach - to właśnie kojarzy mi się z Wigilią i świętami Bożego Narodzenia.''

Dzięki tej książce, miałam możliwość przyjarzeć się bliżej Wigilii w dawnych czasach i mimo, że kiedyś było biednie, święta były prawdziwe i nikt nie musiał niczego udawać. To wszystko ludzie mocno przeżywali, wierzyli w zabobony, robili wszystko dokładniej, a teraz jest inaczej. Kiedy skończyłam czytać tę książkę, zaczęłam snuć refleksje i przypomniałam sobie swoją Wigilię w dzieciństwie, wtedy było pięknie i spokojnie. Chyba każdy tęskni za czymś takim, dlatego zapraszam do przeczytania tej książki. Może uświadomi Wam, jak ten czas powinno się spędzać, poznacie nowe przepisy na potrawy.. Pozycja ,,Opowieści wigilijne'' jest na swój sposób magiczna, uspokaja nas i skłania do refleksji. Serdecznie polecam.

Moja ocena 5,5/6 , 9/10

Za możliwość przeczytania, serdecznie dziękuję Wydawnictwu Bukowy Las!